Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Krakowa-Podgórza w Krakowie

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 16 maja 2025 roku

Pozwem z dnia 13 sierpnia 2024 roku strona powodowa Gmina Miejska K. wniosła o zasądzenie od pozwanego A. K. (1) kwoty 9601,48 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwoty:

- 40,27 zł od dnia 13 sierpnia 2024 r. do dnia zapłaty;

- 84,73 zł od dnia 2 września 2023 r. do dnia zapłaty;

- 906,45 zł od dnia 3 października 2023r. do dnia zapłaty;

- 906,45 zł od dnia 3 listopada 2023 r. do dnia zapłaty;

- 906,45 zł od dnia 2 grudnia 2023 r. do dnia zapłaty;

- 906,45 zł od dnia 3 stycznia 2024 r. do dnia zapłaty;

- 910,25 zł od dnia 2 lutego 2024 r. do dnia zapłaty;

- 919,35 zł od dnia 2 marca 2024 r. do dnia zapłaty;

- 919,35 zł od dnia 3 kwietnia 2024 r. do dnia zapłaty;

- 919,35 zł od dnia 3 maja 2024 r. do dnia zapłaty;

- 919,35 zł od dnia 4 czerwca 2024 r. do dnia zapłaty;

- 919,35 zł od dnia 2 lipca 2024 r. do dnia zapłaty;

- 343,68 zł od dnia 2 sierpnia 2024 r. do dnia zapłaty;

wraz z kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przewidzianych i odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia prawomocności orzeczenia do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu strona powodowa wskazała, że jest właścicielem nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny przy ul. (...) w K., który to pozostaje w jej zarządzie. Pozwana z kolei mimo utraty tytułu prawnego do lokalu zajmowała go w okresie od lipca 2023 r. do lipca 2024 r. i mimo wezwań nie uregulowała należnego odszkodowania. W związku z powyższym strona powodowa dochodzi odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu i opłat niezależnych od właściciela.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 4 listopada 2024 r. (data wpływu) pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości.

W piśmie z 4 grudnia 2024 roku strona powodowa podtrzymała swoje stanowisko wyrażone w pozwie oraz wskazała sposób wyliczenia odszkodowania za bezumowne korzystanie i opłaty niezależne od właściciela wskazując jako podstawę do obliczenia podstawy odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu stawkę 14,60 zł za m ².

W piśmie z dnia 2 stycznia 2025 roku ustanowiony z urzędu pełnomocnik pozwanej r.pr. M. G. wniósł w imieniu pozwanej o oddalenie powództwa, w przypadku uznania powództwa rozłożenie świadczenia na raty, nieobciążanie pozwanej kosztami postępowania, przyznanie przez Sąd pełnomocnikowi ustanowionemu z urzędu kosztów pomocy prawnej i zwrócenie mu wydatków poniesionych w sprawie.

W uzasadnieniu pełnomocnik pozwanej wskazał na przysługujące pozwanej prawo do zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego, wobec czego strona powodowa nie ma zdaniem pozwanej prawa do naliczania odszkodowania. Ponadto podniesiono zarzut nadpłaty, wynikającej z pisma strony powodowej z dnia 4 grudnia 2024 roku.

Stanowiska stron na dalszym etapie postępowania nie uległy zmianie.

Sąd dokonał następujących ustaleń faktycznych:

Strona powodowa Gmina Miejska K. jest właścicielem lokalu położonego w K. przy ulicy (...) w K.. Zarząd nieruchomością sprawuje Gmina Miejska K. przez wyspecjalizowana jednostkę – Zarząd (...). Pozwana od lipca 2023 roku do lipca 2024 roku zajmowała lokal bez tytułu prawnego.

Syn pozwanej M. K. (1) zmarł 6 listopada 2020 roku.

/fakty bezsporne/

Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Krakowa-Podgórza w Krakowie z 23 listopada 2012 roku pozwana została zobowiązana do opuszczenia lokalu i opróżnienia go ze swoich rzeczy, z jednoczesnym orzeczeniem, iż pozwanej i jej synowi M. K. (2) przysługuje prawo do lokalu socjalnego.

W dniu 22 grudnia 2022 roku strona powodowa wysłała do pozwanej skierowanie do zawarcia umowy najmu socjalnego lokalu nr (...) przy ul. (...). Oferta ważna była 30 dni od jej otrzymania. Pozwana otrzymała pismo 27 grudnia 2022 r. Pozwana stawiła się 16.01.2023r. na oględzinach mieszkania przy ul. (...). Mieszkanie było wyremontowane i obejmowało jeden pokój o pow. 15, 91 m2, łazienkę, kuchnię i przedpokój. Pozwana odmówiła zawarcia umowy najmu lokalu, wskazując przedstawicielom oferującej lokal gminy, że potrzebny jest jej dodatkowy pokój dla syna ( syna, który zmarł 6.11.2020r.).

dowód: Skierowanie z dnia 22 grudnia 2022 roku (k. 81), Potwierdzenie odbioru (k. 82), protokół oględzin mieszkania (k. 105), zdjęcia lokalu (k. 106-107), zeznania pozwanej (k.99 i n.)

Gmina Miejska K. dnia 30 marca 2023 roku wystąpiła z wnioskiem o nadanie klauzuli wykonalności punktu pierwszego wyroku eksmisyjnego. Klauzulę nadano 17 kwietnia 2023 roku. Strona powodowa wszczęła postępowanie egzekucyjne, które zakończyło się wprowadzeniem jej w posiadanie spornego lokalu w dniu 11 lipca 2024 roku.

dowód: wniosek powoda o tytuł wykonawczy (k. 107 akt o sygn. I Co 1429/23/P), wyrok z dnia 23 listopada 2012 r. z nadaną klauzulą wykonalności (k. 91 akt o sygn. I C 2350/12/P), protokół z dnia 11 lipca 2024 roku (k.14).

W dniu 4 czerwca 2024 roku strona powodowa wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 9315,06 zł tytułem opłat za korzystanie z lokalu i opłat niezależnych od właściciela. Pozwana nie uregulowania zadłużenia.

dowód: Przedsądowe wezwanie do zapłaty NR: (...) (k.11), Wyrok z dnia 23 listopada 2012 roku [I C 2350/12/P] (k. 13), zaopatrzony w klauzulę wykonalności co do pkt I w dniu 17.04.2023r.

Stan zadłużenia co do opłat niezależnych od właściciela za okres użytkowania lokalu bez tytułu prawnego wynosił za okres:

- od lipca do grudnia 2023 roku 373,26 zł za miesiąc,

- od stycznia 2024 roku 377,06 zł za miesiąc,

- od lutego do lipca 2024 roku 386,16 zł za miesiąc.

dowód: Powiadomienia o zmianie wysokości opłat (k. 46-48), Analiza Rozliczeń Opłat Niezależnych od właściciela dla lokalu nr (...) w budynku przy ul. (...) za 2022 rok (k. 49- 50), Analiza Rozliczeń Opłat Niezależnych od właściciela dla lokalu nr (...) w budynku przy ul. (...) za 2023 rok (k. 85-86), lista odczytów wodomierzy (k. 87-92).

Pozwana ma przyznaną rentę rodzinną w wysokości 1200 zł miesięcznie oraz 260 zł miesięcznie dodatku z Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej na jedzenie.

dowód: zeznania pozwanej (k. 99), zeznania świadka A. K. (2) (k. 112), przekaz pocztowy (k.32), zaświadczenie z dnia 1.10.2024 roku (k. 33).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów przedłożonych przez stronę powodową, których wiarygodność nie budziła wątpliwości Sądu oraz częściowo na podstawie zeznań pozwanej oraz świadka A. K. (2). Sąd dał wiarę zeznaniom pozwanej i świadka w części dotyczącej wysokości renty i dodatków socjalnych przyznanych pozwanej, jako nie budzących wątpliwości i korespondujących ze sobą oraz z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie. Sąd dał także wiarę pozwanej co do tego, w jakich okolicznościach doszło do eksmisji, gdzie później przebywała, kto jej pomógł, w jak trudnej sytuacji rodzinnej się znalazła i że nie do końca jest w stanie ona odnaleźć się w otaczającej ją rzeczywistości (nie potrafi umówić się sama do lekarza, pamiętać o wizycie). Okoliczności te znalazły bowiem potwierdzenie w logicznych i spójnych zeznaniach świadka A. K. (2). W ocenie Sądu dowód z przesłuchania pozwanej dowodzi twierdzeń, iż pozwana nie zdawała sobie sprawy ze skutków odmowy przyjęcia lokalu. Jak wynika z jej zeznań, odmowa była motywowana chęcią zapewnienia osobnego pokoju w lokalu jej synowi, który wówczas już od ponad 2 lat nie żył. Okoliczności te wskazują na złą kondycję psychiczną pozwanej, która wymaga wsparcia leczeniem i pomocą psychologiczną. Sąd nie oparł się na zeznaniach pozwanej co do tego ze pracownicy gminy mówili jej, że może jednokrotnie odmówić przyjęcia lokalu i dostanie drugą propozycję jest to bowiem sprzeczne z powszechnie znanym Sądowi trybem oferowania przez Gminę lokali socjalnych. Sąd oceniał zeznania pozwanej ostrożnie, zdając sobie sprawę ze słabej kondycji psychicznej pozwanej, co przewijało się w jej wypowiedziach i zachowaniu na sali rozpraw.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w części.

Zgodnie z przepisem art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (tekst jednolity Dz. U. 2023, poz. 725; dalej jako u.o.p.l.) osoby zajmujące lokal bez tytułu prawnego są obowiązane do dnia opróżnienia lokalu co miesiąc uiszczać odszkodowanie. Stosownie do dyspozycji przepisu art. 18 ust. 2 u.o.p.l. odszkodowanie, o którym mowa w art. 18 ust. 1 u.o.p.l., odpowiada wysokości czynszu, jaki właściciel mógłby otrzymać z tytułu najmu lokalu, jeżeli odszkodowanie nie pokrywa poniesionych strat, właściciel może żądać od osoby zajmującej lokal bez tytułu prawnego odszkodowania uzupełniającego. Do odszkodowania uzupełniającego zaliczyć należy ponoszone przez właściciela lokalu koszty związane z dostawą do lokalu mediów, to jest koszty centralnego ogrzewania, dostarczania zimnej wody, podgrzewania wody, odprowadzania ścieków czy wywozu nieczystości stałych.

Obowiązek uiszczania odszkodowania za używanie lokalu bez tytułu prawnego dotyczy więc osób, które utraciły tytuł prawny do zajmowanego lokalu bądź nigdy takiego tytułu nie miały. Odszkodowanie należy uiszczać od momentu utraty tytułu prawnego do lokalu albo zajęcia lokalu mimo braku do tego tytułu prawnego aż do dnia opuszczenia lokalu, co należy rozumieć jako sytuację, gdy lokal ten zdany właścicielowi. W okresie do dnia zaoferowania najmu lokalu socjalnego, osoby m.in. wyeksmitowane oczekujące na lokal są zobowiązane do zapłaty odszkodowania w wysokości odpowiadającej czynszowi najmu lokalu socjalnego.

Analiza zgromadzonego materiału dowodowego prowadziła Sąd do wniosku, iż strona powodowa jest właścicielką spornego lokalu, zaś okresie objętym pozwem pozwanej nie przysługiwał już tytuł prawny do zajmowania spornego lokalu Ocena dowodów nie pozostawiała wątpliwości, iż pozwana ów tytuł utraciła, wskutek czego prawomocnym orzeczeniem sądowym nakazano jej eksmisję z zajmowanego lokalu. Ocena materiału dowodowego prowadziła Sąd do wniosku, iż pozwana zajmowała lokal w spornym okresie nie posiadając ku temu tytułu prawnego, a zatem ziściła się przesłanka wskazana w art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego.

Rozliczenia mediów nie budziły wątpliwości Sądu i żądane przez stronę powodową kwoty za opłaty niezależne od właściciela za okres użytkowania lokalu bez tytułu prawnego są jej należne. Z tego powodu należało uwzględnić dochodzone roszczenie w tej części.

Zgodnie z przepisem art. 18 ust. 1 u.o.p.l. obowiązek zapłaty odszkodowania staje się wymagalny za każdy miesiąc z dołu po upływie miesiąca.

Pozwana pozostawała więc w opóźnieniu z zapłatą należności za wrzesień 2023 roku od 3 października 2023 roku, za październik 2023 roku od dnia 3 listopada 2023 roku za listopad 2023 roku od dnia 2 grudnia 2023 roku za grudzień 2023 roku od dnia 3 stycznia 2024 roku, za styczeń 2024 roku od dnia 2 lutego 2024 roku, za luty 2024 roku od dnia 2 marca 2024 roku, za marzec 2024 roku od dnia 3 kwietnia 2024 roku, za kwiecień 2024 roku od dnia 3 maja 2024 roku, za maj 2024 roku od dnia 4 czerwca 2024 roku, za czerwiec 2024 roku od dnia 2 lipca 2024 roku.

Nie sposób jednak przyznać racji stronie powodowej w zakresie, w jakim domagała się zasądzenia odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu w wysokości stawek rynkowych za najem.

Zgodnie z art. 18. ust 3a u.o.p.l. osoby uprawnione do zawarcia umowy najmu socjalnego lokalu, jeżeli sąd orzekł o wstrzymaniu wykonania opróżnienia lokalu do czasu dostarczenia im takiego lokalu, uiszczają odszkodowanie w wysokości czynszu albo innych opłat za używanie lokalu, jakie byłyby obowiązane opłacać za zajmowany lokal, gdyby lokal ten wchodził w skład mieszkaniowego zasobu gminy, na podstawie umowy najmu socjalnego lokalu.

W sytuacji, gdy osoba odmawia zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego, mimo przedstawienia jej takiej oferty, relewantne jest stosowanie art 18 ust. 1 u.o.p.l. W niniejszym stanie faktycznym kwestia ta wymagała pogłębionego wglądu Sądu i analizy skuteczności złożenia oświadczenia woli przez pozwaną co do odmowy zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego przedstawionej przez stronę powodową.

Zgodnie z art. 82 kodeksu cywilnego nieważne jest oświadczenie woli złożone przez osobę, która z jakichkolwiek powodów znajdowała się w stanie wyłączającym świadome albo swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli. Dotyczy to w szczególności choroby psychicznej, niedorozwoju umysłowego albo innego, chociażby nawet przemijającego, zaburzenia czynności psychicznych.

Zeznania pozwanej wzbudziły w Sądzie uzasadnione obawy co do jej stanu psychicznego, a tym samym, czy wyrażenie woli złożone przez nią w przedmiocie odmowy zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego było poczynione świadomie i swobodnie.

Wynika z nich, iż pozwana w momencie odmowy zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego była przekonana o konieczności zapewnienia swojemu synowi pokoju w lokalu, mimo że ten od ponad dwóch lat nie żył. Wyraźnie daje się to odczytać w słowach pozwanej:

„ W administracji mi powiedzieli, że mogę dwa razy odmówić z uwagi na to, że dziecko miałam specjalnej troski i potrzebował mieć osobny pokój. Tak właśnie mi powiedzieli jak wskazałam stan zdrowia dziecka. Oni wtedy powiedzieli, że mogę odmówić i dostanę nową ofertę. Chodziło o to, żeby dziecko miało osobny pokój, bo na Okólnej miał.”

W momencie, o którym mówi pozwana jej syn M. K. (1) nie żył już od ponad dwóch lat, gdyż zmarł 6 listopada 2020 roku. Z zeznań pozwanej wynika, iż mimo tego była wówczas przekonana, że nadal musiała otaczać troską syna i zabezpieczyć mu warunku bytowania, nie zdając sobie sprawy, iż ten nie żyje. Także z zeznań świadka A. K. (2) wynikają okoliczności, które wskazują na zaburzenie czynności psychicznych u pozwanej, jak choćby wspomniana przez niego niemożność trafienia na grób zmarłego syna przez pozwaną.

W ocenie Sądu okoliczności te wskazują, iż spełniły się przesłanki z art. 82 k.c.,
a oświadczenie woli w przedmiocie odmowy zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego było poczynione w stanie wyłączającym świadome powzięcie decyzji i wyrażenie woli. Opisana sytuacja wskazuje co najmniej na zaburzenie czynności psychicznych, choć nie było ono jednorazowe, co wynika z zeznań tak pozwanej, jak i świadka A. K. (2).

Na marginesie Sąd uznał za warte podkreślenia, iż oferowane przez stronę powodową mieszkanie było w bardzo dobrym standardzie i pozwana musiała być szczerze przekonana o konieczności zaopiekowania warunków bytowych dla syna, skoro nie zgodziła się na tak korzystną dla niej ofertę. Okoliczność ta dodatkowo wskazuje na zaburzenie jej czynności psychicznych.

Z tego tytułu Sąd uznał odmowę zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego przez pozwaną za nieważne oświadczenie woli. Skutkowało to koniecznością przeliczenia wartości odszkodowania należnego stronie powodowej za bezumowne korzystanie z lokalu przy przyjęciu stawki wskazanej w art. 18 ust. 3a u.o.p.l., to jest po stawkach możliwych do uzyskania z umowy najmu lokalu socjalnego, czyli jak w sytuacji, gdy pozwana nie odrzuciłaby przedstawionej przez stronę powodową oferty.

Sąd przyjął do obliczenia tych kwot stawkę 2,98 zł za 1 m ² czynszu miesięcznego, zgodnie z §3 ust. 1 zarządzenia nr (...) Prezydenta Miasta K. z dnia 6 czerwca 2022 roku. W wyniku tak przyjętej stawki okazało się, że za okres od lipca 2023 roku do lipca 2024 roku należność z tytułu odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu wyniosła 108,82 zł za miesiąc. (2,98 zł x 36,52 m ² = 108,82). Po zsumowaniu tych kwot razem z kwotami za opłaty niezależne od właściciela (przyjętych wprost jako niekwestionowanych z pisma powoda z 4.12.2024r.) za okres użytkowania lokalu bez tytułu prawnego należało zasądzić kwoty jak w pkt. 1 wyroku.

I tak Sąd zasądził:

- za okresy od września 2023r. do grudnia 2023r. kwotę 482,08 zł (w tym 108, 82 zł odszkodowanie i 373, 26 zł tytułem opłat niezależnych od właściciela) wraz z liczonymi od kwoty 482,08 zł odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi:

- od dnia 3 października 2023 r. do dnia zapłaty,

- od dnia 3 listopada 2023 r. do dnia zapłaty,

- od dnia 2 grudnia 2023 r. do dnia zapłaty,

- od dnia 3 stycznia 2024 r. do dnia zapłaty,

- za styczeń 2024r. kwotę 485,88 zł (w tym 108, 82 zł odszkodowanie i 377, 06 zł tytułem opłat niezależnych od właściciela) wraz z liczonymi od kwoty 485,88 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 2 lutego 2024 r. do dnia zapłaty,

- za okres od lutego 2024r. do lipca 2024r. kwotę 494,98 zł (w tym 108, 82 zł odszkodowanie i 386, 16 zł tytułem opłat niezależnych od właściciela) wraz z liczonymi od kwoty 494,98 zł odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi:

- od dnia 2 marca 2024 r. do dnia zapłaty,

- od dnia 3 kwietnia 2024 r. do dnia zapłaty,

- od dnia 3 maja 2024 r. do dnia zapłaty,

- od dnia 4 czerwca 2024 r. do dnia zapłaty,

- od dnia 2 lipca 2024 r. do dnia zapłaty;

Niezasadny okazał się zarzut nadpłaty, rzekomo wynikającej z pisma strony powodowej z dnia 4 grudnia 2024 roku, gdyż opisana tan nadpłata wynikała tylko ze sposobu miesięcznego obliczania zaliczek na poczet opłat niezależnych od właściciela, gdy tymczasem pozwana nie płaciła za lokal od lat, czemu nie zaprzeczała i co potwierdza wyciąg z konta lokalu (k. 7-10), więc globalnie jej zadłużenie przewyższało owa nadpłatę wskazaną w skali miesięcznego rozliczenia. Pozwana nie podnosiła co do zasady zarzutu błędnego księgowania, wiec Sąd oparł się jako na wiarygodnych wyliczeniach powoda co do opłat niezależnych od właściciela,

W pozostałej części ponad kwoty wyżej wskazane Sąd powództwo oddalił jako zawyżone, o czym orzekł w pkt II wyroku.

Ponadto wskazać należy, iż działania strony powodowej można ocenić jako czyniącej ze swego prawa użytek sprzeczny z zasadami współżycia społecznego i także z tych przyczyn powództwo zostało w części oddalone.

Art. 5 k.c. wskazuje, iż nie można czynić ze swego prawa użytku, który by był sprzeczny z zasadami współżycia społecznego. Takie działanie lub zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony.

Za nadużyciem przysługującego stronie powodowej prawa należy uznać zaoferowanie umowy najmu lokalu socjalnego pozwanej po ponad 10 latach od wydania wyroku nakazującego jej eksmisję. Pozwana przez 10 lat w niepokoju i poczuciu niepewności oczekiwała na przedstawienie przez pozwaną oferty najmu lokalu socjalnego. Niepokój i stres niewątpliwie potęgowały okoliczności okresu oczekiwania, gdyż na pozwanej ciążył nakaz opuszczenia zajmowanego dotychczas lokalu, a jego wykonanie zostało wstrzymane do czasu przedstawienia przez stronę powodową właśnie oferty najmu lokalu socjalnego. Można stwierdzić, że pozwana wraz z synem znajdowali się w sytuacji ciągłej zależności od aktywności strony powodowej. Sytuacja ta stoi w sprzeczności z zasadami współżycia społecznego, gdyż opieszałość strony powodowej przysparzała pozwanej i jej choremu synowi niepotrzebnych niedogodności w postaci stresu i ciągłego poczucia niepewności.

Niezrozumiałe jest także dla Sądu nieodnotowanie przez funkcjonariuszy Gminy Miejskiej K. dających się zauważyć problemów z zaburzonym postrzeganiem rzeczywistości przez pozwaną w protokole okazania lokalu. Ignorancja lub zaniedbanie osób obierających oświadczenie pozwanej o odmowie zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego nie powinno mieć miejsca, a niepokojąca okoliczność powinna zostać zauważona, a następnie choćby w minimalnym stopniu zgłębiona przez stronę powodową.

Z uwagi na to, iż eksmisję już wykonano Sąd jedynie zweryfikował i przeliczył opłaty w ramach odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu w sposób wyżej wskazany.

Z związku z powyżej przedstawionymi okolicznościami powództwo należało oddalić w pozostałym zakresie. Sąd oddalił powództwo także co do kwoty 40, 27 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kwoty 84, 73 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 2 września 2023 roku do dnia zapłaty jako kwoty przekraczające niewątpliwie wyliczoną przez Sąd należną powódce kwotę odszkodowania (skoro powódka dochodzi tylko tych kwot oznacza to, że pozwana za miesiąc m.in. sierpień 2023r. miała naliczoną wyższą opłatę, która pokryła lub powódka jej nie dochodzi z innych przyczyn, gdy tymczasem Sad uznał roszczenie powoda za cały okres od momentu zaoferowania lokalu i odmowy jego przyjęcia za zawyżone z przyczyn wyżej wskazanych.

Sąd orzekł o kosztach na podstawie art. 100 k.p.c. W związku z uwzględnieniem powództwa w części odpowiadającej około 50% żądanej w pozwie kwoty Sąd zniósł wzajemnie koszty postępowania między stronami.

Sąd przyznał ze środków Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Krakowa-Podgórza w Krakowie pełnomocnikowi z urzędu pozwanej radcy prawnemu M. G. kwotę 1800 zł zwiększoną o kwotę podatku VAT w wysokości 414 zł na podstawie §8 pkt 4 w zw. z §2 pkt. 1 w zw. z § 4 ust. 1 i ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz.U.2024.764).

S..

1)odnotować uzasadnienie

2) odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć :

-pełnom. Powoda przez PI

-pełnom.z urzędu pozwanej przez PI

3) kal. 2 tyg. z d.d

16.06.2025r.